‘We don’t know what we’re doing and we’re doing it’

Özge Derman

5.iDANS kapsamında 1 Ekim Cumartesi günü Garajİstanbul’da izlediğimiz İngiliz Kraliyet Balesi’nde 13 yıl dansetmiş Jonathan Burrows ve besteci-müzisyen Matteo Fargion’un yeni ortak çalışmaları Cheap Lecture (Ucuz Konuşma) (2009) ve The Cow Piece (İnek Parçası) (2009) müzik ve dansın buluşma noktalarındaki beklenmedik yollara işaret ediyor.

John Cage’in Lecture On Nothing (Hiçbir Şey Üzerine Konuşma) (1959) metninden beslenerek ortaya çıkardıkları ritmik performansları ile, “yapmak ve söylemek” arasındaki bağlantıyı bize anlamlandırılması gereken bir dolu ifade ile kurmayı başarıyorlar. Bu ifadeler fiziksel hareketlere dayanan edimler olarak değil, hızlı, ritmik ve müzikal ifadeler olarak ortaya çıkıyor. İzleyici; müzik, zaman, mekan, düşünceler, boş eller, sessizlik, dans ve akış üzerine bildirimlerde boşlukları doldurmaya, bir bütün yaratmaya çalışırken; iki sanatçı yavaş yavaş sözlerini eklemlendirerek konuşmalarını netliğe kavuşturmaya başlıyorlar.

İki sanatçı, ellerinde bir tomar kağıt, mikrofon önünde okumaya başlıyorlar. Teker teker, kimi zaman beraber, kimi zaman arkalarında düzensizce yansıyan devasa harfler ve cümleler eşliğinde anlam tuğlalarını örmek için yola çıktıklarında izleyici için bir araya getirilmesi gereken bir dolu bildirim karmaşası yaşanıyor.

‘Composition is about making a choice, including the choice to make no choice.

music is a negotiation with the patterns your fingers are thinking…

nothing is happenning…

accepting the stupid thought…

emptied of thought…

what you want is to be lost…

music, melodies, sadness…

dance composed of words…

Falling…

permisson to relax…’

Kelimeler ve düşünceler arasındaki boşluklar, kelimeler ve müzik arasındaki sessizlikler bütünleşmeye çalışıken ellerindeki kağıtlar yavaş yavaş yere düzensizce yığılıyor. Ritmik konuşmayı takip edebilmek, kaybı yakalayabilmek oldukça zor olsa da izleyici performansın bir içeriği haline geliyor.

‘silences betweeen words, silences between music…

slowly make sense…

gapes between words, gapes between thoughts…

it’s not necessary to understand…

sharing the time…

composition, flow, rhythm…

1 wait 3 4 …

11 wait 13 wait 1

repetition…

nothing should break the surface of the music

meaning is what accumulates, slowly…‘

Zaman zaman mizah dolu bildirimler ve bakışlar kelimelerin ritmik akışıyla dansın hareketine doğru yol alırken, boşluklar bazılarımız için tamamlanıyor, bazılarımız için ise keşfedilmesi zaman alacak bir yolculuğa dönüşüyor.

‘best we can, maximum strength’

Gösterimin ikinci parçası ‘The Cow Piece’ (İnek Parçası)’e geçişimiz fantezi dolu bir dünyaya adım attığımızı ispat edercesine üzerlerinde oyuncak ineklerin yerleştiği iki masa arkasındaki sanatçıların hikayeleriyle başlıyor. İtalyanca eylem içeren kelimelerle yeni arkadaşlarımızın konuştuklarını, düşündüklerini, şarkı söylediklerini, gittiklerini, geldiklerini, uyuduklarını, hata yaptıklarını ve öldüklerini keşfediyoruz.

‘parlo, penso, canto, muoio, vado, dormo, vengo, sbaglio, scappo…’

Fargion elleriyle ses çıkartarak, parmaklarını şıklatarak, masada ritim tutarak, akordeon çalarak, mandolinle romantik Napoli şarkıları söyleyerek oyuncaklarına bir yaşam kurarken, Burrows ona ayrı hayatlara sahip kendi oyuncakları, halk dansı figürleri, mızıkası ile eşlik ediyor. Arkadaşlarımız savaş, aşk, dans ve müzik dolu ve tehlikeli bu deli dolu hayatı yaşarken sahneye Dadaist bir çılgınlık hakim gibi görünüyor. Şarkılar, kelimeler, müzik, ritim, hareket, mimik ve oyun karmaşasında büyüleniyoruz.

‘wasn’t me

wasn’t me’