Skip to content

Posts tagged ‘Martine Pisani’

Martine Pisani’nin Koreografik Evreni

Gurur Ertem

2006 yılında iDANS’ın tanıtımı niteliğindeki İstanbulReconnects etkinliklerine katılan Fransız koreograf Martine Pisani, festivalde bu kez sans adlı eseriyle yer alıyor.

Pisani, 2000 yılında Théo Kooijman, Laurent Pichaud ve Olivier Schram ile birlikte yarattığı ince bir espri anlayışı taşıyan eserisans’da, yine oyun oynamayı seven fakat gösteriş ve yapmacıklıktan kaçınan bir tavrı benimsiyor. Durağan ve boş bir sahnedeki üç adam, sürüp giden bir sekmenin insafına kalmış gibi görünüyor.

Martine Pisani, temsilin hileli yollarına başvurmaktansa sahnedeki varoluşun farklı kalitelerine dikkat çeken bir koreograftır. Sahnede somut eylemler önerip aralarında bağlar kurarken anlamlı kalmalarına da dikkat ederek dansın samimi şiirine dair özgün bir dil ve duruş benimsemiştir. David Gordon, Yvonne Rainer ve Odile Duboc gibi sanatçılarla yaşadığı verimli karşılaşmalardan ve Marsilyalı Dunes topluluğuyla çalıştıktan sonra, 80’lerde kendi kendini dansçı olarak yetiştiren Pisani, 90’lı yılların başında kendi grubunu oluşturdu ve çalışmalarını koreograf olarak sürdürdü. Çalışma süreci birtakım yankı ve sekmeler barındırır. Daha önceki bir adımda potansiyeli yeterince araştırılmayan bir noktayı bir sonraki adımında irdeler. Düşünmenin de bir çeşit eylem olduğu önermesini benimseyen sanatçı, oyun oynamanın zihin ve bedeni harekete geçirmedeki önemini göz önünde bulundururken anlamın açık uçlu kalması için gereken mesafeyi araştırır. Oyun oynamanın bazen bazı şeyleri ciddiye almak demek olduğunun farkındadır.  Read more

Martine Pisani’s Choreographic Universe

Gurur Ertem

Martine Pisani, who had participated in the IstanbulREconnects Program which was conceived as the launching of iDANS in 2006, returns to the festival with sans – a subtly humorous male trio created in 2000 with the participation of Théo Kooijman, Laurent Pichaud and Olivier Schram. With this work, Pisani once again delves into a playful and unpretentious encounter. On a still and empty stage, the three men appear at the mercy of constant rebounds. Their story is quite droll: amidst withdrawals, hesitations and faux pas, they seem to be facing up to a chain of ruptures.

I had seen Martine Pisani’s work sans in New York for the first time as part of the 2006/2007 program called “Fused” (French U.S Exchange in Dance). I remember that the whole audience, including the legendary ballet dancer Mikhail Baryshnikov, laughed into tears. It is difficult if not impossible to translate verbal jokes, jokes based on language. In a way, they set one group apart from another. A joke tried to be told in a different language is no longer funny. However, bodily humor can travel more easily and is more accessible.sans is one of the best examples to the connectivity of bodily humor.

Martine Pisani, answered my questions concerning sans and her general approach to choreography.

Read more