Oct 22
Ceren Can Aydın
Bu sene iki seri halinde organize edilen 6. iDANS Festivali’nin Ekim 2012 programının son gösterisi 23 Ekim’de garajistanbul’da sergilenecek olan Hot Pepper, Air Conditioner and the Farewell Speech (Acı Biber, Klima ve Veda Konuşması) adlı tiyatro oyunu.
Read more
Ceren Can Aydın
Saburo Teshigawara’nın Obsession (Saplantı) isimli koreografisi Luis Buñuel’in senaryosunu Salvador Dalí ile birlikte yazdığı, sanat sinemasının kurucu filmlerinden sayılan, 1929 yapımı meşhur Endülüs Köpeği filmine bir nazire. Read more
Ceren Can Aydın
3 Ekim 2012’de 6. iDANS Festivali Programının ikinci performansı Hidrolik Vibratör garajistanbul’da sergilendi. Koreli Dansçı Geumhyun Jeong’un bu eseri kelimenin tam anlamıyla metinler ve/ya da disiplinlerarası bir okumanın nesnesi olabilecek bir iş. Read more
Ceren Can Aydın
Bimeras’ın organize ettiği 5. iDANS Uluslararası Çağdaş Dans ve Performans Festivali çerçevesinde düzenlenen “Kritik Çaba” oturumları sonucunda 2011 Kritik Çaba Türkiye Ödülü Sello Pesa ve Vaughn Sadie’nin Inhabitant adlı kamusal alan performansına verilmiştir. Inhabitant, çağdaş performans sanatının gösteri alanlarının sınırlarını zorlama, dönüştürme iddiasını hayata geçirmeyi başarmış; plansız şehirleşmenin terörize ettiği bir kamusallığın ortasına performans sanatçıları olarak kendilerini, izleyiciyi ve Dolapdere sakinlerini birbirinin eşiti aktörler olarak yerleştirmiştir. Read more
Ceren Can Aydın
Bu mevsimde görmeye alışık olmadığımız kadar soğuk ve yağmurlu günde, Ekim’in 16’sında, Bebek Parkı’nın sahil şeridinde kurulmuş portatif bir beyaz çadırda, yan yana dizilmiş, sekizi Kritik Çaba katılımcısı on kişi, Grup Oito’nun 21 dans parçasından beşini izledik. Her ne kadar bir lokantanın alakart mönüsünden yemek beğenir gibi seçtiysek de izlediğimiz parçaları, gözümüzü doyururken aldığımız haz, butik bir lokantada şarap eşliğinde yenilen bir öğünden aldığımız tattan ziyade, çadırdan bir aşevinde evsizlere dağıtılan tabildot yemeklerle karın doyurmayı andırıyordu.
Türkçede güzel bir deyim vardır, ‘oynayamayan gelin yerim dar’ dermiş. Doğrusu bizim oturmak için bile yerimiz dardı ve bu ‘tabildot yemek’ benzetmesinin büyük ölçüde kaynağı da bu. Ancak izlediğimiz dansçıların hiçbiri için ne oynayamamak bahaneydi, ne yerin darlığı; ne havanın soğukluğu ne de yağmur. Çıplak ayaklarla, buzzz gibi havada, çadırda kostümlerini değişerek, açgözlü on seyircinin küçücük çadırın neredeyse üçte birini kaplamasına ses çıkarmayarak, layıkıyla işlerini yaptılar. Read more
Ceren Can Aydın
Or what is an artist, a musician, an audience, a critique, an architect?… Well, what is art? How ‘s a work of art understood, or is it at all understandable?
Ayşe Orhon directs the questions above to all of the components of what we call ‘art’ in her performance, ‘Many’, she exhibited at garajistanbul in 8/9 November 2011. Orhon has set the subject of her dissertation as ‘Permeable Manifestations’ at the Master of Choreography Program in Amsterdam and, as far as I understand, this piece of dance is the fieldwork of her thesis or possibly just a part of it. The artist questions the circumstances she understands, does not understand and she thinks she is not understood, and the people, both from her own and other disciplines, who have more or less become a part of her own history. She questions her very own self in us. Her answer is evident: I am MANY -as many as the signs infused into my body as a dancer, but, at the same time, as many and multi-layered as the questions, answers, images crossing my mind. Read more
Ceren Can Aydın
Ya da ressam, müzisyen, seyirci, eleştirmen, mimar…. Peki ya sanat nedir ? Bir eser nasıl anlaşılır, anlaşılır mı?
Ayşe Orhon, 8/9 Ekim 2011’de iDANS Festivali’nin bir parçası olarak Garajistanbul’da sergilediği Çok isimli gösterisinde, ‘sanat’ dediğimiz olgunun tüm bu bileşenlerine söz konusu soruları yöneltiyor. Amsterdam’da, koreografi alanında yaptığı yüksek lisans programında çalışma konusunu “Geçirgen Göstergeler” olarak saptamış; anladığım kadarıyla bu dans parçası tez konusunun araştırma alanı ya da belki parçası. Sanatçı, öznel tarihinin farklı yoğunluklarda bileşeni olmuş hem kendi disiplininden hem de başka disiplinlerden insanları, anladığı, anlamadığı, anlaşılmadığı durumları, kendisindeki ‘biz’i sorguluyor. Bu sorgulamanın cevabı belli, ben ‘çok’um; büyük ölçüde dansçı olarak bedenime geçen göstergeler ama aynı zamanda zihnimden geçen sorular, cevaplar, imgeler kadar ‘çok’; bir o kadar da katmanlı. Read more
iDANS Blog 